Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Ο εφιάλτης του ναζισμού

Τώρα  που καθημερινά αποκαλύπτονται οι θηριωδίες και η εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, ίσως όλο και περισσότεροι, ψηφοφόροι της και συμπαθούντες, αρχίζουν να συνειδητοποιούν το μέγεθος της λάθος εκτίμησης και επιλογής τους. Τώρα, πλέον κανείς δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ότι δεν ήξερε. Τώρα ξέρουν όλοι. Πως πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση, και μάλιστα όχι από τις κοινές. Μια εγκληματική οργάνωση που διαπνέεται από μια εγκληματική ιδεολογία μίσους, που μόλις πριν από 70 χρόνια αιματοκύλισε την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.

 Πολλοί θα πουν πως ο κόσμος παρασύρθηκε από την οργή προς τον πολιτικό σύστημα το οποίο αποδείχθηκε ανίκανο και μας οδήγησε σε αυτή την οδυνηρή κρίση!.
Όμως αυτή είναι η μια πλευρά του προβλήματος. Η άλλη είναι πως η ανθρωπότητα, ο καθένας μας χωριστά πρέπει να διδάσκεται από την Ιστορία. Θα πρέπει, επίσης, να γνωρίζουμε πως η οργή είναι ο χειρότερος σύμβουλος όταν πρόκειται να κάνουμε επιλογές.
Φοβάμαι, όμως, πως το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Στις σύγχρονες  δημοκρατικές κοινωνίες, θα πρέπει η κοινή  συνείδηση για το δημόσιο συμφέρον, την κοινωνική αλληλεγγύη να είναι ανεπτυγμένη. Οι δημοκρατικές κοινωνίες  θα πρέπει να διαμορφώνουν διάφορους τρόπους σύμπραξης και συνεννόησης μεταξύ των διαφορετικών ομάδων και συμφερόντων, η κοινωνία πολιτών να είναι ισχυρότερη, να ελέγχει και να αντιδρά στην όποια παράλογη  ή  παράνομη συμπεριφορά.
Στη χώρα μας καθ όλη τη διάρκεια του 20 αιώνα έως και σήμερα επικράτησε η λογική της ακραίας αντιπαλότητας στην πολιτική ζωή. Έτσι βιώσαμε οδυνηρές περιόδους, όπως αυτές του μεγάλου διχασμού, του εμφυλίου, της δικτατορίας. Επικράτησε η λογική όχι της συναίνεσης και της σύμπραξης για το καλό της πατρίδας, αλλά η ολοκληρωτική νίκη επί του αντιπάλου με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και με εθνικό κόστος Θυμηθείτε την Μικρασιατική καταστροφή και τις αιτίες που την προκάλεσαν. Μια διχαστική λογική που γεννάει μίσος για τον αντίπαλο και παράλληλα μία βαθειά αντιδημοκρατική θεωρία  και αντίληψη, πως το δίκιο είναι μόνο των νικητών.
 Η στρατηγική αυτή  της ακραίας αντιπαλότητας στην πολιτική μας ζωή δεν είναι μία αναπόφευκτη ελληνική ιδιαιτερότητα. Είναι εθνικό μας  ελάττωμα. Η αιτία της αδυναμίας μας να ξεπεράσουμε την υστέρησή μας, να πάμε μπροστά. Είναι  ο μηχανισμός που μας καθηλώνει.   
Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε και με δεδομένη την ανικανότητά μας να συναινέσουμε στην κοινή προσπάθεια  διεξόδου, οι αντιδημοκρατικές δυνάμεις-  ο φασισμός και οι νεοναζί-  οι δυνάμεις του σκότους, βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να αναπτυχθούν. Και αυτό έκανε η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή. Εκμεταλλεύτηκε και συνεχίζει να εκμεταλλεύεται την οργή, σε ένα γενικότερο περιβάλλον μίσους και ακραίας αντιπαλότητας, προβάλλοντας τον εαυτό της ως τον πιο γνήσιο εκφραστή τους.   
Άρχισε να αναπτύσσεται και να απλώνεται επικίνδυνα σε όλη την ελληνική κοινωνία οριζοντίως και καθέτως, δημιουργώντας παράλληλες παραστρατιωτικές ομάδες με τελικό στόχο την κατάλυση της δημοκρατίας μας. «Θα μπούμε με τα τανκς στη Βουλή», έλεγαν (και συνεχίζουν να λένε) στους οπαδούς τους που είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι. Εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια της πολιτείας και του δημοκρατικού μας συστήματος, της κυβέρνησης που άφηνε όλο και περισσότερο ελεύθερο χώρο για τη δράση των μελονοχιτώνων χρυσαυγητών. Εκμεταλλεύτηκε, επίσης τους επικίνδυνα ηλίθιους υπολογισμούς ορισμένων, να τους βάλουν στο παιχνίδι της πολιτικής, προκειμένου να έχουν οι ίδιοι πολιτικά κέρδη.
Εκμεταλλεύτηκε, όμως και την αδράνεια της κοινωνίας, των συντεταγμένων φορέων της, των δήμων, των εκπαιδευτικών στα σχολεία, όπου δρούσε (και δρα) ανεξέλεγκτα  η Χρυσή Αυγή.
Την αδράνεια των πολιτών που δεν διέβλεπαν το τέρας που αναπτύσσεται ανάμεσά τους, έτοιμο την κατάλληλη στιγμή να τους κατασπαράξει.  Την αδιαφορία μας όταν χτυπούσαν, βασάνιζαν και σκότωναν μετανάστες, χωρίς να συνειδητοποιούμε πως κάποια στιγμή θα έρθει η σειρά όλων μας.
Όμως έστω και τώρα η πολιτεία αντίδρασε. Η δικαιοσύνη κινητοποιήθηκε και άρχισε να αποκαλύπτει την εγκληματική δράση  του φυδιού που αφήσαμε να αναπτυχθεί  στον κόρφο μας. Οι ηγέτες της μπήκαν στην φυλακή με βαριές κατηγορίες. Οι αποκαλύψεις για την εγκληματική τους δράση προκαλούν σοκ.
Όμως, αρκεί αυτό; Όχι κατά την άποψή μου. Χρειάζεται μια πανδημοκρατική εγρήγορση. Από τα κόμματα, το θεσμικό μας σύστημα, τους δήμους, τους κοινωνικούς φορείς, τα σχολεία. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε να συνεχίσουν να δηλητηριάζουν τα παιδιά μας. Να δημιουργούν γενιές  στρατών μίσους. Ακόμη και οι καλλιτέχνες μας, οι αθλητές μας, οι συγγραφείς, ο πνευματικός κόσμος θα πρέπει να κινητοποιηθούν. Να «υιοθετήσουν» τα σχολεία μας, να τα επισκέπτονται, να  συνομιλούν με τους νέους και να τους ενημερώνουν. Να επαναφέρουμε τα δημιουργικά, τα υγιή εκείνα πρότυπα που αξίζει να έχουν ως σημείο αναφοράς. Τις ιδέες της ειρήνης, της δημοκρατίας, της ελευθερίας, της συναίνεσης, της ανοχής, της πολυπολιτισμικότητας, του κοινού μας χώρου που πρέπει να αγαπάμε, να φροντίζουμε και να σεβόμαστε.
Είναι το καθήκον της κοινωνίας μας. Όλων και του καθένα χωριστά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου