2014- Μια χρονιά με πολλές προσδοκίες και πολλά μυστικά- Το στοίχημα της Κεντροαριστεράς

Σε λίγες ημέρες φεύγει το 2013, μια εξαιρετικά δύσκολη χρονιά για τους περισσότερους Έλληνες, που έφτασαν πλέον στα όριά τους.

Το 2014, ελπίζουμε όλοι, ότι θα είναι μια καλύτερη χρονιά, όχι απλώς επειδή πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι, αλλά επειδή πολλά μηνύματα, έστω και αδρά γεννούν αυτές τις ελπίδες.

Πολλοί ελπίζουν ότι θα έρθει το τέλος των μνημονίων. Και τούτο είναι ένα θέμα που φαίνεται πως συμφωνούν  κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση διότι θεωρεί πως δεν θα χρειάζεται πλέον, η δε αξιωματική αντιπολίτευση, διότι θα έλθει στην εξουσία και θα το καταργήσει…

 Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα καταλάβουμε πάντως ποιο είναι το άλογο και ποιο το κάρο. Θα καταλάβουμε με άλλα λόγια πως η κρίση έφερε το μνημόνιο και όχι το μνημόνιο την κρίση.

Η κρίση προκάλεσε- εκτός των άλλων- και κατάρρευση του  πολιτικού χάρτη στη χώρα μας. Ο παλιός δικομματισμός αντικαταστάθηκε από έναν νέο και οδήγησε- συμβαίνει άλλωστε πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις- την πολιτική αντιπαράθεση στα άκρα του πολιτικού μας συστήματος. Και αναφέρομαι στα κόμματα του δημοκρατικού  τόξου. Η Νέα Δημοκρατία  μετακινήθηκε στην πιο δεξιά της εκδοχή και από την άλλη πλευρά γιγαντώθηκε ένα κόμμα της Αριστεράς- ο ΣΥΡΙΖΑ- με πολύ έντονα λαϊκιστικά χαρακτηριστικά και έναν λόγο πολλές φορές ακραίο. Οι δύο αυτές κυβερνητικές εκδοχές μειώνουν όλες τις δυνατότητες συναίνεσης που χρειάζεται μια χώρα, μια κοινωνία που στενάζει  υπό το βάρος μια βαθειάς οικονομικής κρίσης.  Αντιθέτως, προκαλεί κλίμα εμφυλίου πολέμου με όλες τις δραματικές συνέπειες… Δεν δημιουργεί δηλαδή τις δυνατότητες αυτού που συμβαίνει στην Ιταλία (που επίσης βιώνει μεγάλη οικονομική κρίση), αλλά ακόμη και στη Γερμανία, όπου τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας βρίσκουν κοινό τόπο συνεργασίας για την σωτηρία και επιβίωση της χώρας.

Στο σκηνικό πρέπει να προσθέσουμε και την εφιαλτική, σαφώς αντιδημοκρατική, ναζιστική Χρυσή Αυγή, που παρά τις αποκαλύψεις για την παράνομη, παραστρατιωτική και εγκληματική δράση της, εξακολουθεί να κρατάει τις δυνάμεις της. Και αποτελεί, πραγματικό κίνδυνο για την δημοκρατία μας. Πραγματικά εφιαλτική εκδοχή, για την χώρα, η οποία έζησε πολλές ανάλογες σκοτεινές περιόδους στο παρελθόν.

Την ίδια ώρα, ο ενδιάμεσος χώρος που θα μπορούσε να  λειτουργήσει αντισταθμιστικά βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης. Το ΠΑΣΟΚ πληρώνοντας  το βαρύ τίμημα των δικών του λαθών βρίσκεται  υπό κατάρρευση. Η ΔΗΜΑΡ που διαχωρίστηκε  από τον ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπώντας μια πιο ήπια και φιλοευρωπαϊκή εκδοχή  της Αριστεράς, δεν φαίνεται να καταφέρνει να αποτελέσει τον  τρίτο πόλο, ανάμεσα στους δύο παραπάνω που περιγράψαμε.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν πως ένα μεγάλο μέρος των πολιτών – ίσως το μεγαλύτερο, διαισθάνεται την ανάγκη εκπροσώπησης του χώρου της Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και του φιλελεύθερου κέντρου, από έναν νέο φορέα.

Ένα φορέα, που πρέπει να δημιουργηθεί με τη συμμετοχή των δύο κομμάτων που βρίσκονται σε αυτό το χώρο (ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ), αλλά όχι μόνον. Η μεγάλη αυτή πλειοψηφία των πολιτών, ζητά να γίνει η αποφασιστική υπέρβαση και πιέζει προς την κατεύθυνση της δημιουργίας ενός νέου φορέα στο χώρο της κεντροαριστεράς. Ένας τέτοιος κεντροαριστερός φορέας μπορεί να προκαλέσει μια δυναμική ικανή να επαναφέρει στην κοίτη της δημοκρατικής παράταξης ψηφοφόρους που μετακινήθηκαν σε άλλα κόμματα και να επαναθεμελιώσει σε μια καινούργια βάση την παραταξιακή συνείδηση.

Αυτό το κενό επιχειρεί να καλύψει η πρωτοβουλία  των «58», η οποία φαίνεται πώς «τάραξε τα νερά» στον ενδιάμεσο αυτό χώρο και προκαλεί έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις. Αυτό που υποστηρίζουν οι «58» είναι  η δημιουργία μια ομπρέλας, κατά τον ανάλογο τρόπο της «Ελιάς» στην Ιταλία, όπου όλες αυτές οι δυνάμεις  που βρίσκονται σε αυτό τον χώρο  θα στεγαστούν με πρώτο στόχο τις Ευρωεκλογές και τις Αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαϊου 2014. Παράλληλα, επιδιώκουν να δημιουργηθεί ένας φορέας σύγχρονος, απαλλαγμένος από βαρίδια και νοοτροπίες του παρελθόντος, που θα μπορεί να ανταποκριθεί στα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας.

Και όπως τόνισε ο Τάσος Γιαννίτσης στην ομιλία του, στην εκδήλωση των «58» στη Θεσσαλονίκη, «πρέπει να βρούμε τις απαντήσεις που θα πετύχουν τους μεγάλους πολιτικούς στόχους και τις μεγάλες κοινωνικές αξίες μας, μέσα στις δυνατότητες που πραγματικά έχουμε ή μπορούμε να δημιουργήσουμε. Αυτό που πλέον είναι απαγορευτικό, είναι να δώσουμε απαντήσεις φαντασμιακές, που θα εκφράζουν έναν ανέφικτο βολονταρισμό ή να δώσουμε δήθεν απαντήσεις, που απλώς θα δημιουργούν στον κόσμο την αίσθηση ότι θα ανέβουμε προς τα επάνω, ενώ λίγο αργότερα όλοι θα αναρωτιόνται πώς και πηγαίνουμε προς τα κάτω».

Η δημιουργία του πόλου αυτού, του τρίτου πόλου είναι άλλη μία προσδοκία που φέρνει το 2014.